FELIKS "PAPA" STAMM
FELIKS „PAPA” STAMM (ur. 14.12.1900r. w Kościanie, zm. 02.04.1976r. w Warszawie) z boksem zapoznał się w Centralnej Szkole Kawalerii w Grudziądzu. Nie było to co prawda pięściarstwo w prawdziwym znaczeniu tego słowa, tylko walki toczone w rękawicach w kantynie, gdzie rywalizowano nie o puchary, czy dyplomy, ale o … szklankę gorącego kakao, czy taki rarytas, jak tabliczka czekolady. I chociaż wcześniej bardziej interesowała go jazda konna, to po udziale w grudziądzkich „walkach” boks bardzo szybko stał się jego życiową pasją. Będąc już w Poznaniu przyszły twórca potęgi polskiego pięściarstwa sam startował w oficjalnych zawodach, tocząc w latach 1923-26 – w barwach poznańskiego Penthatlonu – 13 pojedynków, z których 11 wygrał, 1 zremisował i 1 przegrał. Będąc jeszcze czynnym zawodnikiem bardzo szybko doszedł do wniosku, że chce zostać szkoleniowcem w szlachetnej szermierce na pięści. Najpierw – od 1926r. – pełnił obowiązki trenerskie w najlepszym polskim klubie z okresu przedwojennego „Warcie” Poznań. Dziesięć lat później prowadził już zespół reprezentacyjny doprowadzając w 1937r. podczas ME w Mediolanie do olbrzymiego sukcesu, jakim były dwa mistrzowskie pasy wywalczone przez Aleksandra Polusa i Henryka Chmielewskiego oraz dwa srebrne medale Edmunda Sobkowiaka i Franciszka Szymury. Po dwóch sezonach na ME w Dublinie po złoto sięgnął Antoni Kolczyński, a srebra wywalczyli: Antoni Czortek, Józef Pisarski i Franciszek Szymura.
Po zakończeniu II wojny światowej Feliks Stamm ponownie stanął w narożniku reprezentacyjnym. Ponownie też polscy pięściarze zaczęli zwyciężać na międzynarodowych ringach. Pierwsze kontynentalne złoto pod wodzą „Papy” zdobył w 1949r. w Oslo Janusz Kasperczak. Rok wcześniej na Igrzyskach Olimpijskich w Londynie Aleksy Antkiewicz jako pierwszy pięściarz wywalczył olimpijski brąz. W kolejnych sezonach nazywany przez swoich zawodników „Papa” mozolnie budował wraz z cała rzeszą szkolonych pięściarzy podwaliny pod przyszłą potęgę polskiego pięściarstwa, która już na Igrzyskach Olimpijskich w Helsinkach (1952) za sprawa złota Zygmunta Chychły o srebra Aleksego Antkiewicza zaczynała się zarysowywać na międzynarodowym ringu. Do annałów pięściarstwa przeszły legendarne Mistrzostwa Europy w Warszawie z 1953r., gdzie Henryk Kukier, Zenon Stefaniuk, Józef Kruża, Leszek Drogosz i Zygmunt Chychła zdobyli tytuły mistrzowskie, Tadeusz Grzelak i Bogdan Wegrzyniak wywalczyli tytuły wicemistrzowskie, a Aleksy Antkiewicz i Zbigniew Pietrzykowski sięgnęli po brązowe medale. Innym wielkim osiągnięciem – tyle, że już na olimpijskim ringu – były Igrzyska w Tokio. Biało-czerwoni zdobyli wówczas trzy tytuły mistrzowskie, których zdobywcami byli: Józef Grudzień, Jerzy Kulej i Marian Kasprzyk, jedno srebro – Artura Olecha i trzy brązowe medale: Józef Grzesiak, Tadeusz Walasek i Zbigniew Pietrzykowski.
W sumie w najważniejszych startach międzynarodowych zawodnicy Feliksa Stamma zdobyli: 6 złotych, 7 srebrnych i 11 brązowych medali olimpijskich, dopisując do tych osiągnięć także 25 tytułów mistrzów Starego Kontynentu oraz 17 srebrnych i 19 brązowych medali ME.
W 1976r. środowisko pięściarskie naszego kraju okryło się żałobą, żegnając na zawsze Feliksa Stamma, który nie tylko był niekwestionowanym twórcą sukcesów „polskiej szkoły boksu”, ale który był także dla całej rzeszy polskich pięściarzy prawdziwym „Papą”.
Chcąc uczcić pamięć Wielkiego Trenera Polski Związek Bokserski organizuje od 1977r. Turniej Jego imienia, w którym startują reprezentacje narodowe ze wszystkich kontynentów.
W tym roku będziemy świadkami już XXXVI edycji Międzynarodowego Turnieju Bokserskiego im. Feliksa Stamma.
